เป็นลูกคนกลางไม่เคยง่าย ความเดียวดายของคนที่ถูกลืมในบ้านคนจีน
กลายเป็นเรื่องที่ยังติดอยู่ในใจหลายคน ความรู้สึกของการเป็นลูกคนกลางที่มีพี่น้อง เราก็เป็นหนึ่งในนั้นกับความคิดที่มาตั้งคำถามว่าทำไมการดูแล เลี้ยงดู ปฏิบัติของพ่อแม่ ผู้ใหญ่ในบ้านเราเองถึงไม่เท่ากันแล้วเรารู้สึกเหมือนถูกใส่ใจน้อยที่สุด ซึ่งนี่เป็นปรากฎการณ์ที่ยังเกิดขึ้นมาตลอดจนถึงตอนนี้กับครอบครัวโดยเฉพาะครอบครัวเอเชียและครอบครัวที่มีลูกหลานหลายคนเพื่อการสืบสกุล
อิทธิพลของ Middle Child Syndrome ส่งผลกระทบมากกับสุขภาพจิตและบุคลิกภาพกับคนที่เป็นคนกลางด้วยความรู้สึกที่อยู่ตรงกลางระหว่างความสับสนว่าจะต้องผลักดันตัวเองให้มีความเป็นผู้นำ เก่ง มีความสามารถในการดูแลสมาชิกครอบครัวตามแบบอย่างของพี่คนโตหรือการสร้างตัวเองให้เป็นที่รัก ที่ห่วงใยของคนในบ้านแบบน้องคนเล็ก รวมถึงก็ต้องแสดงออกถึงความเป็นพี่ที่สามารถให้ความดูแลกับน้องคนเล็กสุดได้ด้วย
ท่ามกลางความรู้สึกเดียวดายของการเป็นลูกคนกลาง หลายครั้งก็ถูกคาดหวังที่สุดในบ้านด้วยในฐานะคนกลางที่ใกล่เกลี่ย ประนีประนอมระหว่างพี่น้องหรือสื่อสารระหว่างผู้ใหญ่ เราพบข้อมูลจากการรวบรวมของ Insider’s ว่าลูกคนกลางทำหน้าที่นี้ได้ดีจริง ๆ มีความอ่อนโยน รู้วิธีใกล่เกลี่ย และมีความเห็นอกเห็นใจสูงด้วย แต่มันมาจากความคาดหวังของคนในบ้าน ในขณะที่ตัวเองก็ความต้องการมีตัวตนปฏิสัมพันธ์กับคนในครอบครัว
ผลกระทบที่เกิดขึ้นทำให้หลายคนที่ลูกคนกลางรู้สึกเหงาเวลา รู้สึกเหมือนถูกกีดกัน เก็บตัวเวลาที่อยู่ในบ้าน และไร้แรงบันดาลใจในการสร้างตัวตนหรือค้นหาตัวตนของตัวเอง ซึ่งเราเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
หัวใจหลักที่เราได้จากงานศึกษาที่เราก็คิดว่าเป็นประโยชน์กับคนที่เป็นพ่อแม่ ผู้ปกครองที่เราอยากให้ลองเรียนรู้ไปด้วยกันก็คือ อยากให้รู้จักใช้การชื่นชมและให้คำแนะนำลูกหลานทุกคนอย่างเท่า ๆ กัน เพื่อสร้างความมั่นใจให้เขารู้สึกว่าเขาก็เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวจริง ๆ กับทุกความสำเร็จของเขาแม้จะเป็นก้าวเล็ก ๆ ให้ชื่นชมและให้กำลังใจในเวลาที่เขาพลาดพลั้งโดยไม่ตำหนิหรือใส่ความคาดหวังให้กับเขา
ไม่ว่าจะลูกคนโต คนกลาง หรือคนเล็กทุกคนก็มีความต้องการนับถือจากคนบ้านเหมือนกันนะ
