เชื่อไหมว่าส่วนใหญ่ความต่างของลูกที่เกิดในครอบครัวที่อยู่ในการเลี้ยงดูของพ่อ แม่ ผู้ปกครองเอเชียจะเชื่อฟังและยอมจำนนโดยธรรมชาติมากกว่าลูกที่เกิดจากครอบครัวฝั่งตะวันตก 👨👩👧👦
การยอมจำนนนี้มาจากการห้าม การตี การสั่งสอน และตีกรอบในทัศนคติของของบ้านฝั่งเอเชียมองสิ่งนี้เป็นความรัก ความคาดหวัง และความห่วงใยกับลูก แต่ในระดับภาวะทางอารมณ์และจิตใจถูกเติมเต็มอย่างพอดีแค่ไหน
การที่เกิดคำนิยามการเลี้ยงดูของบ้านเอเชียว่าแบบเฮลิคอปเตอร์และแม่เสือ ในรายละเอีดดมันชัดมากว่าคนเป็นลูกอยู่ในการเลี้ยงที่ถูกจำกัด ตั้งคำถาม ต่อรองกับอำนาจในบ้านของผู้ใหญ่แทบไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
ถ้าจะบอกว่าสิ่งนี้มันเป็นการสร้างพื้นที่ความปลอดภัย ฝึกวินัย และเป็นเกราะหุ้มกันภัยทางสังคมชั้นดี เราก็ตั้งคำถามกับความอิสระที่จะเรียนรู้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง แม้แต่กับเรื่องเล็ก ๆ ประจำวันว่ามันอยู่ตรงไหนของกระบวนการเลี้ยงลูกในรูปแบบนี้
เราเจอเสมอที่ปลายทางของการหยุดสิ่งนี้เป็นเลือกการเก็บกระเป๋าออกมาจากอำนาจของคนในบ้าน จบลงด้วยการทวงถามบุญคุณ การทดแทนค่าเลี้ยงดู ค่าน้ำนม ลูกบางคนที่ยังติดอยู่ก็หวังที่จะโตขึ้นอย่างไว ๆ ทั้งทางอายุและความสามารถในการหารายได้ เพื่อให้ตัวเองพ้นออกมาตัดสินใจอย่างใช้ชีวิตอิสระและสบายใจ
สุดท้ายวงจรของการเติบโตและออกมาจากบ้านก็ไม่ใช่ความผลิบาน แต่เป็นความต้องการพ้นจากอำนาจที่ทำให้ไม่เป็นตัวเอง น่าเศร้านะที่เราเจอทั้งรายงาน วิจัยเยอะมาก ว่าการเลี้ยงดูนี้ทำให้ภูมิคุ้มกันที่ดีทางจิตใจหายไป เคสที่แย่สุดมันทำให้วิตกกังวล ซึมเศร้า และฆ่าตัวตาย
เรื่องนี้เลยเป็นเรื่องที่อยากชวนคุย เราเคารพทุกการเลี้ยงดูที่มีความพร้อมและเสรีจากผู้ใหญ่ในบ้าน ในขณะเดียวกันก็หวังว่าการใช้อำนาจที่ทำให้ลูกเจ็บปวดไม่ว่าจะทางไหนก็ตามจะได้รับการตระหนักมากขึ้น
