ทำงานก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว จะเอาเวลาไหนมาเดท
ยิ่งโต งานยิ่งเยอะ ความรับผิดชอบกับงานต่าง ๆ ทุกวันหมดไปกับการทำงานและเหนื่อยล้า ถ้ายิ่งโสดด้วยบางทีก็มีเคว้ง นี่เป็นปรากฎการณ์ของคนรุ่นใหม่จาก Waithood ที่สัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตและการเมือง
การจะให้ใครจะสักคนเข้ามาอยู่ในชีวิตของคนวัยทำงาน อย่างหนึ่งจากตัวเอง เราก็สบายใจกว่าถ้ามีความพร้อมระดับหนึ่ง มีเงินใช้จ่ายเพื่อการเดทที่สะดวกสบายได้ ในเมื่อที่เดทดี ๆ ที่ฟรีมีน้อย รายได้ต้องพอซื้อสถานที่ที่ดี ของขวัญ กินของดี ๆ ได้ สิ่งนี้ก็ผูกกับการทำงานที่ทุ่มเทให้ได้เงินมากขึ้น แต่แล้วเวลาทีเหลือจากการทำงานก็ลดลงไปอีกที่จะไปสร้างความสัมพันธ์ที่มีคุณภาพ
กลายเป็นว่าตัวช่วยที่มองเห็นก็เป็นแอปฯ หาคู่ ในเมื่อกว่าจะเลิกงาน มีเวลาไปเจอใคร เดินทางอีกการคุยกันในแอปฯ ให้โอเค แล้วมาเจอกันช่วงเย็นหรือวันหยุดที่ตรงกันอาจจะง่ายกว่า แต่มันมีประสิทธิภาพแค่ไหนกับคนที่มองหาความสัมพันธ์แบบจริงจังเพราะพื้นที่นี้ทุกคนต่างมีตัวเลือก
ในขณะที่เพื่อนอีกหลายคนที่ไม่เลือกที่ใช้แอปฯ หรือเหนื่อยกับมันแล้ว การจะหาใครก็ใช้การรอจังหวะ การได้รู้จักแทน จากเพื่อนของเพื่อนหรือวงสังคมใหม่บ้าง แต่รูปแบบนี้ก็ใช้เวลา แล้วการที่จะมีแพลนเดทช้า ๆ ค่อย ๆ คุยทำความรู้จัก ซัพพอร์ตกันจากงาน ก็มีทั้งคู่ที่ประสบความสำเร็จ และคู่ที่ติดหล่มอยู่ในความคลุมเครืออีก
รู้สึกว่าเรื่องนี้มันยากจริง ๆ แล้วรอบตัวเพื่อนทำงานที่โสดเหมือนกันก็ยังอยู่วังวนนี้ อยากชวนคุยว่าตอนนี้มีใครกำลังเจอเหมือนกันบ้าง หรือไม่มีปัญหาก็คุยและคบไปพร้อมกับทำงานได้ จัดการเวลายังไง ใช้วิธีแบบไหน แชร์หน่อย
